Leggen we de lat te hoog?
De lat ligt tegenwoordig bij vrouwen zo hoog dat het eigenlijk te gek is voor woorden, dat die supermama’s ook nog eens kampen met een schuldgevoel. Ze voelen zich schuldig dat ze hun kinderen tekort doen als ze die eens een keertje niet naar het sporten kunnen brengen. Of dat ze geen attente partner zijn als ze ’s avonds te moe zijn om hun ogen open te houden. Maar ze hebben ook schuldgevoelens tegenover een vriendin, omdat het veel te lang geleden is dat ze hebben bij gekletst.
En natuurlijk moet je huis brandschoon zijn én op het werk alles in orde: je wilt een goede werkneemster zijn en leuke collega... dus extra hard werken en mee naar de borrel met je collega’s. Een momentje van dagdromen is vreselijk want je had in die tijd iets nuttigs kunnen doen!
De media speelt hier handig op in - denk aan de tijdschriften waar een stralende mama, perfect opgemaakt, aan de sfeervol opgemaakte eettafel zit. Ze zit daar met haar kind dat perfect is opgevoed en met haar perfect liefhebbende partner, terwijl zij vertelt over haar interessante baan waar ze net promotie heeft gemaakt. De prachtige bloemstukjes op tafel zijn natuurlijk door haar zelf gemaakt, want dat is haar hobby...
Het is een illusie die we voorgeschoteld krijgen en die prachtig in elkaar is gezet voor één luttele momentopname in dat tijdschrift. En daar spiegelen wij vrouwen en moeders ons aan... Perfect zijn op alle fronten is onmogelijk! En toch proberen alle mama’s elke dag weer het ‘onmogelijke’ te bewerkstelligen.
Nu zijn vrouwen gezegend met het talent om tien dingen tegelijkertijd te doen. Maar is dat eigenlijk wel een zegen? Mannen kunnen maar één ding tegelijk en dat doen ze dan ook: goed en met volle aandacht. Om een voorbeeld te noemen: mama is aan de telefoon en haalt de was uit de droger. Met een berg wasgoed onder haar arm bukt ze zich omdat dochter vraagt om haar skeelers vast te maken en ondertussen gaat de bel, tekent ze voor een pakketje en laat ze haar zoon binnen. Vanuit een ooghoek registreert ze dat zijn jas nodig in de was moet en ziet ze dat zijn veters loszitten.
Dit gaat zo ongemerkt de hele dag door...
Neem nu de man in dezelfde situatie: papa haalt de was uit de droger. Punt.
Als een man iets doet, doet hij er geen andere dingen bij. Tegen het kind met de skeelers wordt gezegd: ‘Nu niet, je ziet toch dat ik de was uit de droger haal?’
En hij heeft eigenlijk volkomen gelijk!
Wat doen we met het schuldgevoel
Schuldgevoel is een emotie, een gevoel zoals alle andere gevoelens. Soms kan het nuttig zijn als je geweten tegen je spreekt, bijvoorbeeld in situaties waar jouw normen en waarden in het geding komen. Maar last hebben van schuldgevoel doordat jezelf de lat te hoog legt is een heel ander verhaal! Dit soort schuldgevoel is volstrekte onzin omdat je het jezelf aandoet en je meer wilt dan mogelijk is. En wie lijdt hier onder? Juist, er heeft maar één iemand last van, namelijk jijzelf! Verder dien je er helemaal niemand mee.
Dat hele pakketje schuldgevoel moet je in een vuilniszak stoppen en weggooien - de deur uit met die akelige last! Stel je prioriteiten bij en wees eens lief voor jezelf... Kies drie dingen die je zo goed mogelijk wilt uitvoeren, bijvoorbeeld: je werk, je kinderen opvoeden en een goede partner zijn.
Dat zijn drie pittige zaken en samen al een dagtaak van jewelste! Spreek vervolgens heel duidelijk met jezelf en je partner af dat het huishouden en sociale contacten tijdelijk op een laag pitje komen te staan. Echt, er gebeurt niets...
O ja, die borrel met collega’s mag je best laten schieten omdat je moe bent en gewoon naar huis wilt. Steek energie in zaken die je wat opleveren, niet uit verplichting. Want ook een mama moet wel eens een dagje vrijaf nemen om haar accu bij te laden. Regel bijvoorbeeld oppas en ga gezellig met vriendinnen naar de sauna. En spreek met jezelf af dat je daar dan ook écht van geniet!
Opvoeding
‘Onze kinderen hebben recht op de meest perfecte opvoeding van de wereld.’
En daar zul jij als mama wel eens voor gaan zorgen... Jij zult eens even laten zien dat het jou allemaal wel lukt. Werk, kind, sociale contacten, een brandschoon huis en ook nog zelf stralen van geluk - de hele dag!
Heel mooi gedacht, tot je thuis zit met een kindje dat geen rekening houdt met alles wat jij wilt ondernemen die dag, omdat het vervelend is en gewoon een dagje wil huilen en jengelen. Je huishouden is een puinhoop, de bergen vaat- en wasgoed stapelen hoog op... en jij bent zò moe.
Niets nieuws: dit is wat álle mama’s meemaken. Maar nog zien we niet in dat je niet perfect hoeft te zijn; dat jouw kind jou heeft uitgekozen om zijn of haar moeder te zijn. Jouw kind hoort bij jou! Van al die tv-programma’s over opvoeden kun je veel opsteken - dat klopt zeker - maar je kunt er ook onzeker van worden. Gebruik ervan wat jij denkt nodig te hebben en laat de rest voor wat het is.
Een goede mama zijn betekent: Jij houdt van je kind en je wilt er het allerbeste voor.
En willen we dat niet allemaal? Dus zijn wij met ons allen goede moeders!
Natuurlijk maak je fouten, zoals je ouders deden en al die generaties ouders voor hen. Maar als we deze fouten niet zouden maken dan waren er wel weer ándere fouten om te maken. Niemand is perfect, ook een supermama niet! Moeders hebben het recht om fouten te maken. En mama heeft recht om tegen haar kind te zeggen, dat de hele dag al zeurt omdat het zich verveelt: ‘Ik ben niet aangenomen als jouw speciale entertainer, zoek iets voor jezelf om te gaan doen.’
Als moeder probeer je je op te splitsen in duizenden stukjes aandacht zodat alles en iedereen genoeg krijgt uit het potje ‘Aandacht van Mama’. En o, daar zijn wij moeders goed in! Maar mama is bovenal eerst helemaal haar ‘eigen ik’, en die moet ook vertroeteld worden om het allemaal vol te houden.
Wij moeders leggen de lat veel te hoog. Kinderen moeten leren dat ook mama’s van zichzelf houden en goed voor zichzelf zorgen. En dat is de beste boodschap die je aan je kind kunt meegeven voor later.
Bekijk ook: Inbakeren, ja of nee?
